ประสบการณ์สมมติครั้งสุดท้าย

“ประสบการณ์สมมติครั้งสุดท้าย” เป็นถ้อยคำทีถูกเรียบเรียงจากความพิลึกพิลั่นอันซุกซนทางความคิด มีลักษณะเพ้อเจ้อไร้สาระหาความหมายพิเศษใดๆ ไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่ถูกสมมติขึ้นมา ให้เราตั้งชื่อมัน และจัดมันอยู่ในกลุ่มงานเขียนที่มีชื่อเรียกต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น กวีนิพนธ์ บทบันทึก ความเรียง ร้อยกรอง ร้อยแก้ว บทความ เรื่องสั้น หรืออะไรก็แล้วแต่ แท้จริงแล้ว มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดขึ้นระหว่างความฟุ้งซ่านของนักละเมอเพ้อพกผู้เสพติดห้วงเวลาแห่งความคิดฝันที่พลุ่งพล่านออกมากับความซุกซนของถ้อยคำที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ในซอกหลืบอันรกรุงรังของสมองที่ยังไม่ถูกล้างเท่านั้น มีเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างกวีนิพนธ์กับถ้อยคำปราศจากฉันทลักษณ์ซึ่งเป็นรสนิยมที่ถูกปกป้องด้วยอัตลักษณ์ของผู้อ่านซึ่งล้วนแล้วแต่ถูกสมมติขึ้นมาเพื่อถูกเรียกว่าความจริง