ตัวละครทั้งหกตามหานักประพันธ์

ตัวละครหกตัวถือกำเนิดขึ้นและมีชีวิตโลดแล่นอยู่ในจินตนาการของนักประพันธ์ ผู้ไม่ยอมเขียนเรื่องราวชีวิตของตัวละครเหล่านั้น ตัวละครทั้งหกจึงต้องออกตามหานักประพันธ์คนใหม่ จนสุดท้ายได้ไปเกลี้ยกล่อมผู้กำกับการแสดงคนหนึ่งให้นำเรื่องราวของพวกเขาไปสร้างเป็นละครเวที โศกนาฏกรรมชีวิตของตัวละครที่ถูกนักประพันธ์ทอดทิ้งจะเป็นเช่นไร เมื่อไปอยู่ในมือผู้กำกับการแสดงที่มุ่งสร้างงานเอาใจตลาด จะเกิดความขัดแย้งอะไรขึ้นบ้างระหว่าง “ตัวละคร” กับ “นักแสดง”

“ตัวละครทั้งหกตามหานักประพันธ์” เป็น “ละครในละคร” (Metatheatre) ที่ปฏิวัติวงการละครสมัยใหม่ในศตวรรษที่ 20 และทำให้ปิรันเดลโลได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้บุกเบิกละครเชิงทดลอง อันนำไปสู่ละครแอ๊บเสิร์ด (Theatre of the Absurd) ซึ่งแพร่หลายในยุโรปช่วงทศวรรษ 1950 เช่น บทละครของซามูเอล เบคเกตต์ (Samuel Beckett) นักประพันธ์รางวัลโนเบลชาวไอริช

ลุยจิ ปิรันเดลโล (Luigi Pirandello, 1867-1936) นักประพันธ์เอกชาวอิตาลี ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมในปี 1934 ผลงานของเขาประกอบด้วยนวนิยาย 7 เรื่อง รวมบทกวี 8 เล่ม (หนึ่งในนั้นคืองานแปลกวีนิพนธ์ของเกอเธ่ มหากวีชาวเยอรมัน) เรื่องสั้น 256 เรื่อง และบทละครประมาณ 40 เรื่อง