ขลุ่ยไม้ไผ่ ฉบับครบรอบ 35 ปี

ข้าพเจ้ามักครุ่นคิดเอาเองว่า ชีวิตเป็นเหมือนกับบทเพลงบทหนึ่ง เป็นบทเพลงอันยิ่งใหญ่ที่รวบรวมเพลงเล็กเพลงน้อยอยู่ภายใน ถ้าเปรียบแต่ละบทแต่ละตอนของชีวิตเป็นกระแสเสียงหนึ่ง ทั้งความทุกข์ ความสุข ความร่าเริง ความเจ็บปวด ความสมหวัง ความเคียดแค้น ความอิจฉาริษยาเหล่านี้ ล้วนเป็นกระแสเสียงที่มีระดับเสียงสูงต่ำต่างกัน แต่ก็เกิดมาจากต้นตอคือชีวิตของคนคนเดียว เหมือนกับกระแสเสียงที่ดังออกมาจากแต่ละรูของขลุ่ย ขลุ่ยก็คือคน รูแต่ละรูคือแต่ละเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เสียงแห่งความร่าเริงยินดีและเสียงแห่งความโศกรันทด ต่างก็บรรเลงออกมาจากขลุ่ยเล่าเดียว นี่คือเรื่องราวของชีวิต ดังนั้นข้าพเจ้าจึงยินดีที่จะเรียกหนังสือเล่มนี้ว่า ขลุ่ยไม้ไผ่ เพราะมันบรรจุไว้ด้วยเรื่องราวนานาประการของชีวิตคนนั่นเอง

ขลุ่ยไม่ใช่ทั้งความเศร้าหรือความสุข ถึงแม้จะบรรเลงบทเพลงแห่งความรันทดหรือเพลงสุข อีกนานเท่าใดกว่าที่จะเข้าถึงสภาวะแห่งความเข้าใจชีวิตอันลึกซึ้ง ที่ทั้งเศร้าและสุข สมหวังและผิดหวัง ไม่อาจจะกล้ำกรายมาทำร้ายจิตใจของเราให้สับสนได้อีกต่อไป มนุษย์จะต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใด กว่าที่จะทำให้จิตใจของตนประจักษ์ในสัจจะอันแท้จริงที่ดำรงอยู่ในโลก —พจนา จันทรสันติ