ธาอีส์ เทวีเริงเมือง

“อนาโทล ฟรองซ์” (Anatole France; 1884-1924)

นักเขียน กวี นักวิจารณ์ เป็นหนึ่งในเสาหลักแห่งวงการวรรณกรรมฝรั่งเศสในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ถึงต้นศตวรรษที่ 20 และได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ประจำปี 1921 งานเขียนของเขาเคยถูกขึ้นบัญชีดำ “หนังสือต้องห้าม” ของคริสตจักรโรมันคาทอลิก

เรื่อง “ธาอีส์ เทวีเริงเมือง” (Thaïs) เนื้อหากล่าวถึงหญิงโสเภณีคนหนึ่ง แห่งนครอเล็กซานเดรียของอียิปต์ ได้บังเกิดศรัทธาเลื่อมใส และหันมานับถือศาสนาคริสต์ นิยายเรื่องนี้ฟรองซ์ได้แสดงความสามารถ ที่หาตัวจับยากในการปรับเปลี่ยนรูปแบบลีลา (style) การเขียนของเขาให้เข้ากับบริบทเรื่องที่เล่า ในธาอีส์ เขาพยายามจะแสดงถึงความเรียบง่ายของชีวิต และความคิดของบรรดาพระและนักบวช ที่ปลีกวิเวกไปอยู่ในทะเลทราย เขาใช้ภาษาที่ไม่ตกแต่งประดิดประดอย เพราะไม่ต้องการผลทางวรรณศิลป์

ต่อมาเมื่อเขาบรรยายภาพนครอเล็กซานเดรีย ที่ซึ่งธาอีส์ และบรรดาชู้รักใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย และเต็มไปด้วยเสรีภาพอย่างสุดขั้ว ฟรองซ์ก็เปลี่ยนสไตล์การเขียนโดยฉับพลัน ภาษาที่ใช้เต็มไปด้วยอุปมาโวหาร สำนวนแพรวพราว ประโยคยาวขึ้น ถ้อยคำอลังการ และอุดมไปด้วยเครื่องหมายวรรคตอนเพื่อขับเน้นอารมณ์ความรู้สึก