เมียหลวงยืนหนึ่ง เล่ม 4 (เล่มจบ)

 

‘มีเพียงคนที่รักเราเท่านั้น ถึงเจ็บปวดกับการกระทำของเราเพราะเขารักเรา เราถึงเชือดเฉือนหัวใจ ทำร้ายเขาได้เจ็บแสบกว่าใคร’ ชาติที่แล้วฉีเซวียนไม่เคยเข้าใจความหมายของประโยคนี้ไม่เข้าใจว่าเหตุใดสตรีแข็งกร้าวที่ตนแต่งเข้ามาเป็นภรรยา ถึงได้ยอมอดทนทุกอย่างยอมทนอยู่ แม้ในวันที่เขาปราศจากยศถาบรรดาศักดิ์ยอมทนอดมื้อกินมื้อกับนักโทษการเมืองที่ดูเหมือนไร้อนาคต ยอมร่วมทุกข์สุข ในวันที่เขาไม่เหลือใครสายตาที่นางมองเขาก่อนสิ้นลมหายใจ สายตาที่บอกว่า ‘ชาติหน้าข้าจะไม่รักท่านอีก เพราะการรักท่านมันเหนื่อยเหลือเกิน‘ฉุดกระชากลมหายใจเขาให้หลุดลอยตาม ภรรยา...หากชาติหน้ามีจริง เจ้าจะไม่รักข้าก็ได้ แต่ข้าฉีเซวียนคนนี้จะขอติดตามรักเจ้าทุกชาติไป