วันที่ฉันชื่อเคโอะโกะ : When My Name Was Keoko

วรรณกรรมสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่เขียนขึ้นโดยอิงจากเหตุการณ์จริง เล่าผ่านมุมมองของสองพี่น้อง ‘ซอนฮี’ น้องสาววัย 13 กับ ‘แทยุล’ พี่ชายวัย 17 เกือบตลอดชีวิตของซอนฮีและแทยุล เกาหลีอยู่ภายใต้การยึดครองของญี่ปุ่น สองพี่น้องโตมากับการเรียนภาษาญี่ปุ่น พูดภาษาญี่ปุ่น เคารพธงชาติญี่ปุ่น ภาษาเกาหลีที่เป็นภาษาแม่จะพูดได้ก็ต่อเมื่ออยู่บ้านและต้องแอบพูดเท่านั้น ทุกอย่างที่เป็นเกาหลีถูกห้ามหมด กระทั่งดอกไม้ประจำชาติเกาหลี ‘มูกุงฮวา’ ก็ถูกทางการญี่ปุ่นสั่งให้ขุดและเผาทิ้งโดยปลูกต้นซากุระแทน

ญี่ปุ่นเข้ามาปกครองและจัดระเบียบใหม่ให้กับชาวเกาหลี รวมไปถึงชื่อของชาวเกาหลีทุกคน ทางการญี่ปุ่นออกคำสั่งให้ชาวเกาหลีทุกคนต้องใช้ชื่อญี่ปุ่น ซอนฮี จึงกลายเป็น เคโอะโกะ ส่วนแทยุล กลายเป็น โนบุโอะ

เชิญเปิดประวัติศาสตร์บาดแผลของชาวเกาหลีที่โลกภายนอกไม่ค่อยได้รับรู้ได้จากหนังสือเล่มนี้